Staff-nurse voor een dag en een visum..

Ruim 3 weken in Kaapstad en het voelt al als 2 maanden, niet omdat het saai is natuurlijk! Maar omdat we al best veel hebben gezien en meegemaakt.

De donderdag voor Pasen mocht ik mee naar het Red cross childrens hospital om een paasviering bij te wonen..Oké, ik heb nog nooit zo veel toeters en bellen meegemaakt bij een paashaas die aankwam. Maar ze hadden het er allemaal wel heel gezellig gemaakt, zo was er een mini kinderboerderij, poppenkast en verschillende optredens.
Om 16:00 uur hadden we dan ook (lang) weekend!!

Op goede vrijdag hebben we ons van onze beste kant laten zien, hele dag aan school bezig geweest (jaja, dat moeten we ook nog doen). ’s Avonds hadden we het dan ook, vonden we zelf, verdiend om uit eten te gaan en ‘even’ de kroeg in te gaan. Dit ging toch iets langer door dan gepland.

Zondag, 1e paasdag wilden we wat ondernemen. Na een lekker paasontbijtje gingen we richting de stad om weer in de hop on hop off bus te stappen, alleen deden we nu de andere route. Deze ging meer buiten Kaapstad. We waren er iets te laat mee begonnen dus we konden niet overal uitstappen. We hadden ervoor gekozen om uit te stappen bij het Kirstenbosch. Dit is een enorm grote botanische tuin waar je na twee uur nog niet bent uitgekeken (ik wel, omdat ik niet zo van planten en bloemen houd). Maar het zag er super mooi uit, de grote weides en zellfs met een groot podium waar ‘concerten’ worden gegeven. Zo waren er dus erg veel mensen met hun picknickmand en kleedje en zaten te genieten van de omgeving en het weer. Volgende keer zeker wat voor ons dus.
Daar hebben we nog even wat gegeten bij Moyo. Een erg leuk restaurant waar je beschilderd wordt met witte verf op je gezicht. Zag er allemaal vrolijk uit!

’s Avonds zijn Renske en ik nog even naar Caprice geweest. Dit is een club aan Camps bay en er werd verteld dat het daar op zondag altijd leuk was. Nou, dat hebben we geweten. Wat een drukte! Zelfs het personeel was ervan onder de indruk dat het in de ‘winter’ zo druk was. Na een uur in de rij te hebben gestaan en een aantal mensen gewoon voor werden gelaten konden we dan naar binnen (we redde het nu niet met: ‘We are from Holland, gewoon wachten dus) haha.
Er was nog een groep jongeren die buiten zat en die zeiden dat wij bij hen hoorden zodat we naar binnen konden, dus die bewaker vroeg of dat zo was. Ik zei JA! Renske zei NEE! lekker overtuigend zijn we ook weer…

Toen met de taxi terug. Dit wilden we uiteraard voor 30 Rand, maar we werden finaal uitgelachen! ‘Girls, this is Camps bay, not Longstreet’, oepsie haha. Het viel te proberen, echte Hollanders. 100 rand (€7) was toch echt wel normaal…nou ja we moesten wel naar huis dus oké (alsnog zou je in Nederland meer betalen).

Dinsdag was het dan zover, ik was in mijn uppie de staff-nurse voor die dag. Om 8:00 uur was er nog even een staff-nurse van een andere afdeling om wat dingen uit te leggen maar toen was ik ‘alleen’. Na 3 keer na te vragen of ik dit wel in mijn up kon ging ze weg en ik kon haar altijd bellen als ik haar nodig had. Nou, mooi! Daar zat ik dan, kieken of iedereen er is, mezelf een dag vrijgeven om een visum aan te vragen, kijken of iedereen wat aan het doen is, medicijnen klaar maken en telefoontjes aannemen. Dat laatste ging nog niet erg soepel. Het eerste telefoontje nam ik netjes op met : ‘Sunflower, goodmorning’…en daar kwam het geratel, in het Afrikaans! NEE! Maar ik kon er niet tussenkomen. Wonder boven wonder wist ik gewoon wat ze had vertelt toen ze wilde ophangen. Dit ging dus best goed.
Na nog een aantal telefoontjes met het gebrekkige Engels van hen snapte ik er soms niets van en zei ik maar gewoon ‘oké yes’. Niets geen problemen gehad, dus dat zal wel goed zijn gegaan. Uiteraard heb ik ook nog wel even met de kinders gespeeld. Maar zo kon ik wel veel voor school opzoeken en over de kinderen, dus ook een erg educatieve dag.

Woensdag was de oude staff-nurse er weer, letterlijk, ze is 65 en wil nog 3 maanden werken en dan gaat ze er vandoor zegt ze. Ik kon met haar mee naar een ‘care discussion’ of te wel een multidisciplinair overleg zoals we in Nederland noemen. Niemand had er echt zin in en diegene naast mij lag te slapen, waar de staff-nurse dan weer helemaal om dubbel lag. Op deze manier ben ik wel meer te weten gekomen over de (thuis)situatie van de kinderen. Dus wel erg interessant en leuk. Ze betrekken mij wel overal bij en vinden het helemaal geweldig als ik iets opschrijf in mijn kladblok (aangezien ze hier bijna geen papier hebben en ik dus een kladblok bezit van 200 blaadjes).

Donderdag! (Vandaag dus). Tijd om een visum aan te vragen, aangezien dat hier soms wel 1.5 maand kan duren. Hups, in de ‘black taxi’ en op naar de stad. En zo zaten we dan met 12 Afrikanen en 3 Nederlanders in een, te laag voor ons, bussie. Om 7:30 ging het ‘home affairs’ open en om 8:00 uur stonden wij voor de deur. En niet alleen wij…een uur in de rij gestaan. Nou, daar gingen we vol goede moed. Wij komen een visum aanvragen! Oké hier heb je een nummertje kun je doorlopen..bij het volgende loket kregen we een lijstje met wat we allemaal moesten hebben. Oké, we hebben alles behalve de motivatie, waarom willen wij een visum?! Ja voor ‘holiday’. Ja dat moesten we toch ergens op papier hebben. Ja en ik ga dus echt niet heen en weer en opnieuw in die rij staan. Dus de aardige man achter het loket gaf ons allemaal een papiertje waar we opschreven dat we willen reizen en dat 90 dagen niet lang genoeg is voor dit prachtige land en dat we daarom een visum willen ‘slijm slijm’. Nou, in de rij…eindelijk aan de beurt!! Maar we werden (onvriendelijk) afgewezen. 1 formulier was niet volledig ingevuld. Aaah kom op! Zeg gewoon wat we moeten invullen kunnen we door, nee hoor.. zelf even ergens invullen en dan weer opnieuw een nummertje trekken. Pffff…nou, maar goed dit ging gelukkig nog wat snel en toen konden we onze papieren inleveren. Erg leuk voor in ons album wilden we foto’s maken. Ik werd vriendelijk doch dringend verzocht om per direct de foto’s te verwijderen. Jammer dan…en wij maar leuk doen op die foto’s. Overigens heb ik er nog 1 kunnen bewaren, omdat daar geen medewerker op stond.

En wat een geluk dat we deze dag vrij hadden voor ons visum, want het was/is prachtig weer! Zo’n winter wil ik ook wel in Nederland. Lekker winkeltjes in geweest en cocktails gedronken op het terras. Met als afsluiter zelfgebakken pannenkoeken.

Dit weekend ook weer lang weekend, want maandag is het ‘freedomday’ en donderdag ‘workday’. Niets te klagen dus. En jaja, ook Koningsdag wordt hier gevierd voor de Nederlanders!

Liefs Iris