Een maand in Kaapstad

De vierde stageweek zit er alweer op en daarbij hebben we ook al 4 public holidays gehad.
Daar komen er nog twee bij. Want ja, het is een public holiday als iedereen gaat stemmen, dit is aanstaande woensdag en dan kán het wat onrustig zijn in de stad. We zullen zien.

Intussen hebben ook wij hier de verjaardag van onze koning Wim-Lex gevierd. Dit begon met een oer Hollandse ‘braderie’ in Pinelands. Dit was opgezet door Nederlanders die al enige tijd in Kaapstad wonen. Zo waren er een paar kraampjes met allemaal Hollandse etenswaren. Ik heb een overheerlijk broodje zoute haring gekocht en een (te dure) nasimix van Conimex, tomatensoep van Unox en lekkere dropjes.

’s Avonds zijn we uit eten gegaan (in onze leuke oranje outfits). 1 man was al lichtelijk in paniek, hij vroeg of het Nederlands elftal vanavond al moest voetballen. Haha, nee nee het is Koningsdag..hmm oké. Je ziet de mensen dan bedenkelijk kijken. Daarna was het feest
in een Nederlandse bar ‘Tommys bar’ schijnt dat hier ook alle voetbalwedstrijden tijdens het WK uitgezonden worden. Top dus!

Op stage heb ik uitgelegd over onze Koningsdag. Ze begrepen er niets van en ik moest zeker foto’s laten zien. Dat heb ik dus ook gedaan. Ze waren meteen enthousiast.

Zondags lekker kunnen uitslapen en richting Waterfront gegaan. We wilden op een boot! Zo gezegd zo gedaan, er was nog plek voor de catamaran om 17:30 uur. Tijdens deze tour zou je dus de zonsondergang moeten zien. En deze hebben we gezien! Nadat een paar zeehondjes voor onze boot zwommen (helaas kan ik hier geen dolfijnen o.i.d. schrijven), een glaasje champagne in de hand en een foto van de knappe matroos, hebben we dan toch echt de zon zien zakken in de zee. Prachtig! Toen ik thuiskwam heb ik snel gekeken of onze toppers van Dames 2 in Rekken kampioen waren geworden, helaas .

Maandag nog een daggie vrij, want het was ‘freedomsday’. Op 27 april 1994 mocht iedereen boven de 18 stemmen (dus niet alleen de blanken). Fijn ook voor ons. Zo konden we weer wat ondernemen. Op naar de Imhoff farm, want we gingen paardrijden! Jazeker, om 16:00 uur ging het gebeuren. We kregen een paard toegewezen en gingen met een groepje van 8 inclusief 2 instructeurs (gelukkig) en 2 vervelende Chinezen die zichzelf al tot de olympische spelen voor paardrijden hadden genomineerd, op weg naar het strand van Noordhoek. Oké, ik weet nu dat paarden toch echt niet mijn dieren zijn. De heenweg zat ik nog als een halve op dat paard, de terugweg ging het beter en was ik uiteraard gewend toen we weer terug waren. We konden ook nog in galop, dit hebben Renske en ik vriendelijk afgewezen.

Donderdag was het ‘workersday’ net als in Nederland, alleen hier krijgt iedereen dan vrij. Ook prima! Deze dag was het ons doel om de top van de Tafelberg te bereiken door deze te beklimmen. Daar gingen we dan, rugtasje mee en vol goede moed naar boven! Na nog geen 10 minuten moesten we toch echt even uitrusten. Ik dacht dat door de voetbal mijn benen nu toch een béétje getraind waren…niets van gemerkt. Toen kwamen we voor de keuze: ‘toeristische route’ of de moeilijke route waarbij je echt je armen en benen moest gebruiken. Oké, we gaan voor de NIET toeristische route. Nog niet helemaal zeker gingen we… ‘Nou dit valt wel mee, zijn vast die Afrikanen dat ze het ‘dangerous’ noemen, veel klimmen maar het was te doen. Maar na 1.5 uur kwamen we tot stilstand. Neeee, dit ga je niet menen?! Kunnen we nu gewoon niet verder? Het was haast te steil.. en er stond een bordje bij ‘WARNING. Extremely dangerous route with steep rock climbing and difficult navigation’. Nadat ons toch echt de moed in de schoenen was gezakt kwamen er wat ‘ervaren’ bergbeklimmers aan. De vrouw van ergens in de 50 had dit 30 jaar geleden ook gedaan en wist zeker dat er een ‘pad’ was, het andere groepje wat eraan kwam wist dit ook, want die had dit nog niet zo lang geleden gedaan. Oké dat vertrouwden we dus gingen we achter hen aan. Na bijna 2 uur nog te hebben geklommen, optrekken, klauteren etc. etc. kwamen we bij de top van de Tafelberg aan!! Gelukt! De uitzichten tijdens deze tocht waren wel prachtig! We waren best trots op onszelf, doordat we toch maar de ‘dangerous’ route hebben genomen. Ook slim om maar 1 flesje drinken mee te nemen overigens, die cola op de top smaakte dus erg goed.

De hele weg had ik natuurlijk lopen klagen dat ik de terugweg toch écht wel met de kabelbaan ging. Maar helaas, nadat onze persoonlijk gids vertelde dat de terugweg ‘easy’ was en je met een uur beneden zou zijn via de toeristische route moest het goed te doen zijn. Dat was dus 2 tegen 1. Ik kan het mezelf natuurlijk ook niet aandoen dat ik straks niet kan zeggen dat ik hem op én af ben gelopen. Dus hups we gingen weer naar beneden. Hier werden onze bovenbeenspieren flink aangetast, en hiermee was het uitzicht ook een stuk minder mooi, ik zag alleen maar ‘traptredes’ gemaakt van stenen. Maar na ruim een uur waren we ook weer beneden. Extra trots dus.

Vrijdag nog 1 dagje stage. Daar konden ze het gewoon niet geloven dat we de Tafelberg echt beklommen hadden. Ik moest foto’s laten zien om het te bewijzen. Ze verklaarden ons nog net niet voor gek. Wel waren ze verbaasd dat we dan vandaag maar zo kwamen werken. Je moest daar toch minstens een heel weekend van bij kunnen komen, haha.

Zo ben ik er op stage bewust van geworden dat Giraffe geen Afrikaans woord is. Toen ik aan een kind vroeg wat ‘dit’ voor een dier was riep hij heel enthousiast: ‘EEN KAMEELPAARD’. Ik moest natuurlijk een lachje onderdrukken.
En zo heet een infuuszak een ‘drupzakkie’. Erg makkelijk dus.

Ook zijn de eerste kaartjes de deur uit..

Nogmaals bedankt voor alle leuke reacties! Ook via facebook en whatsapp.

Liefs Iris