Stappen, road-trip & de eerste stagedag!

De eerste week is alweer voorbij. Dat gaat natuurlijk mooi snel als je aan het genieten bent van je ‘vakantie’.

Wij hadden bedacht dat het handig zou zijn als we de weg naar stage konden vinden voordat we dinsdag zouden starten. Peter (ook één van de huisbazen) moest toch naar zijn werk en zou ons wel de wegwijzen. Ideaal! Dachten we… Netjes achter Peter aangereden en af en toe kwam er nog een handje uit het raam om ons een groot winkelcentrum te laten zien.

Na 10 minuten waren we er…dit ziet er niet uit als het St. Joseph. Oeps, verkeerde. Ja, dan wist hij de weg toch echt niet en moesten we zelf maar op pad. Nadat we de weg binnen in het ‘verkeerde’ ziekenhuis hadden gevraagd kwamen we netjes aan bij het St. Josephshome. Een groot gebouw gelegen tussen twee townships met een grote tuin (inclusief hekken) eromheen. De taxichauffeur van de eerste dag kon mij vertellen dat het niet de echte ‘black’ townships waren. Hmm, als dit dan al niet het armste van het armste was, hoe moeten de echte ‘black’ townships er dan wel niet uit zien?! Deze huisjes zaten namelijk al aan elkaar met golfplaten…

De mensen vanuit de townships stonden ook hun eigen goederen langs de weg te verkopen. Een leuke tekst was toch wel: ‘Patatoes makes you sexy’. Ik loop er niet echt warm van, maar goed. Misschien een ander wel 

Na het bezoekje aan St. Joseph hebben we een klein tochtje gemaakt langs Camps bay, de twaalf apostelen (12 bergen) en het vissersplaatsje Houtbay. Dit leek een beetje op de duinen (als je dan niet omhoog naar de bergen kijkt natuurlijk). Op de terugweg zijn we op verschillende plekken uitgestapt om een prachtig uitzicht te krijgen over de Atlantische oceaan.

Vrijdag brak de eerste stapavond aan! De serveerster van een restaurant heeft ons een aantal leuke plekken aangeraden en ook de taxi’s (wat erg belangrijk was). We moeten hier namelijk ’s avonds / ’s nachts niet alleen over straat. Dus op naar Longstreet…
Eerst de handen op de tasjes en nog lichtelijk ongemakkelijk maar daarna ging het een stuk soepeler en hebben we een erg gezellige eerste stapavond gehad.

Toen op naar huis! Wat een avontuur. We dachten dat het wel even zou duren aangezien het een grote chaos was in de stad van al die taxi’s. Maar nee hoor, binnen 2 minuten thuis (waar je normaal 10 minuten over doet). €0,70 p.p. betaalt een tuuter van de chauffeur en we waren weer thuis, veilig en wel inclusief al onze spullen.

Zondag hadden we ons voorgenomen om de Tafelberg op te gaan. Dit wilden we namelijk vrijdag al doen maar vanwege de harde wind mochten we niet omhoog in het hijsbakkie (kabelbaan). Ook al ben ik al duizend keer in zo’n kabelbaan geweest tijdens de onvergetelijke vakanties in Oostenrijk, ben ik er niet zo’n held in. Eenmaal boven werden we getrakteerd op een super mooi uitzicht (zie foto’s op facebook).

Na alle mooie foto’s te hebben gemaakt gingen we een softijsje halen. Eindelijk zaten we te genieten van het ijsje, stond er een camera voor onze neus. Chinezen! En ja ze maakten echt foto’s van ons en niet van de omgeving. Ze waren helemaal gefascineerd door onze lengtes. Dus moest er een groepsfoto komen. Wij zijn de beroerdste niet dus doen we dat. Maar daar hielden ze het niet bij. Alle vrouwen wilden ook met ons op de foto en pakten ons stevig vast (en ja, we hebben al onze spullen nog).

’s Avonds nog even heerlijk uit eten…hadden we dan eindelijk een restaurant gevonden (veel restaurants zitten dicht op zondag) viel de stroom, net voordat we ons toetje wilden bestellen, uit! Er kwam aardig wat rook uit de keuken dus dat was niet goed. Renske ging zelfs met kaars en al richting de toiletten. Na zelf de rekening te hebben uitgerekend konden we gaan.

Maandag (onze laatste vrije dag) hebben we een mini-road trip gedaan. We zijn via de ‘Chapmans peak drive’ naar Simons town gereden. Deze rit ging door de bergen en na 15 km. Kwamen we uit bij het strand van Noordhoek. Wederom een prachtig uitzicht. Toen op naar de pinguïns in Simons town! Na de vraag: ‘We’re looking for the pinguïns’ hadden we ze gevonden. We zagen 4 half dooie pinguïns. Wij dachten meteen: weggegooid geld! Maar nee hoor, we hadden even iets verder moeten kijken. Uiteindelijk kwamen we bij een strand aan met veel pinguïns die wél actief waren. Toen richting de andere kant van Simons town naar de ‘Scratchpatch’ hier konden we edelstenen zoeken. Via Fishoek en Muizenberg (ja zo heten de plaatsjes) zijn we weer naar huis gereden.

De eerste stagedag is aangebroken, spannend! We werden leuk ontvangen door iedereen en ze zijn allemaal vrolijk, gezellig en ook vooral gefascineerd door de lengtes, en vooral door die van Renske (1.83m). Het St. Josephshome is een soort verpleeghuis voor kinderen. Ze kunnen niet naar huis, omdat het te ver weg is van de ziekenhuizen of ze worden thuis steeds opnieuw ziek. Ze komen uit arme gezinnen, maar ze zijn ook niet ziek genoeg om in het ziekenhuis te blijven. We verbaasden ons wat voor groot doolhof het daar is (dat wordt nog wat). Naast de 5 afdelingen zit er een school, crèche, kapel en een danszaaltje binnen.

We kregen een rondleiding van een uur en kwamen langs de afdelingen. We kregen een warm welkom van alle kindjes. Ze komen allemaal naar je toe en pakken je vast. Al keken we wel even op toen een kind een kus wilde, iedereen dacht hetzelfde: Wat als hij nou een enge ziekte heeft?! haha

Ik werd gedropt op de afdeling ‘Sunflower’ hier komen allemaal kinderen van 0 t/m 10 jaar die infectieziekten hebben zoals: Hiv/Aids en tuberculose. Na een rondleiding op deze afdeling kon ik direct helpen met het eten geven, ze kwamen allemaal gezellig op me af (ik ben dus best een kindervriend). Super lief en schattig uiteraard. Daarna konden we weer naar huis en morgen begint de werkdag. Van 8 tot 16u. dus dat is goed te doen (inclusief 1 uur pauze).

Overigens is er maar 1 verpleegkundige bij ons op de afdeling en op sommige afdelingen zelfs niets. Voor de rest bestaat het team voornamelijk uit vrijwilligers en nonnen.

Iets te lang verhaal zie ik nu!

We hadden nog best wat langer vakantie willen hebben maar we hebben er zin in om aan de stage te beginnen.

Liefs Iris