Bidden, kerkbezoek, bidden, zingen, bidden...

Na wat vraag naar weer een nieuw verslagje..(bedankt bedankt mensen), komt ie dan.

We zitten alweer op de helft! De tijd gaat super snel (zelfs nu we eindelijk een keer 5 hele dagen achter elkaar hebben gewerkt).

12 mei was het International Nursingday! Ook hier lieten ze dat niet onopgemerkt voorbij gaan. We kregen een uitnodiging en alle nurses werden op vrijdag 9 mei verwacht in de kapel van het St. Josephshome. En o ja, ‘bring a candle’.
Daar gingen we hoor, hups naar de kapel (volgens mij heb ik in deze weken nog vaker in de kerk gezeten dan dat ik ooit in mijn leven in Nederland heb gedaan, maar dat terzijde). We zagen de pastoor al zitten. Het werd dus menens! Drie Hollanders op een rijtje tussen alle Afrikanen. In een keer kwam er een kreet vanuit de kerk, 1 van de collega’s was begonnen met het openingslied en iedereen zong uit volle borst mee. En wat jammer nou, we hadden geen boekje dus konden we niet meezingen. Maar dat zag onze lieve non en die twijfelde geen moment en pakte direct 3 boekjes met alle liederen. Dus ja, nu konden we niet achterblijven.

Tijdens het bijkomen van het enthousiasme waarin iedereen zong konden we naar het verhaal van de pastoor luisteren. Het was een enthousiaste man en vertelde met grote gebaren wat we hier deden. We leveren de zorg eigenlijk aan God, nee, niet aan de kinderen, want de kinderen zijn van God dus eigenlijk doen we dit voor hem. Zo kun je het ook bekijken natuurlijk. Ieder zijn ding, haha. Je kunt je vast voorstellen hoe wij daar zaten, het klonk voor mij allemaal een beetje zweverig. En hij eindigde met de slogan: ‘You do your best and God does the rest’! Dus als die kinderen weer eens elkaar de hersens inslaan en ze luisteren niet dan zou ie me toch moeten bijstaan?…Nooit iets van gemerkt.

Daarna moesten alle nurses in een rij gaan staan en werden we ‘gezegend’ door de pastoor. Geen idee wat we moesten doen..handen open en toen kregen we 2 kruisjes met olie op onze handen om vervolgens die olie er weer direct af te vegen met een watje…oké. Toen allemaal in een rij staan met een kaarsje en de eed opzingen. Ook dit deden we braaf.
Daarna konden we weer gaan zitten en kregen we verschillende verhalen over onze lieve Florence Nightingale. Toen kwamen er weer 2 liedjes langs en er moest natuurlijk een moment komen waarin het mis ging, ja hoor…we kregen de slappe lach. Gelukkig zaten we achterin verscholen (met wel een non naast ons) maar volgens mij konden we het nog aardig verbergen. In ieder geval zijn we weer een hele ervaring rijker en kunnen we er weer even tegenaan. Na de kerkdienst konden we naar een grote ruimte waar heerlijke broodjes, hapjes etc. op ons stonden te wachten, heerlijk! En toen moesten er foto’s komen. Alle staff nurses en sisters op de foto, omdat ze het vooral zo grappig vinden als ze tussen langen Hollanders staan. Ook krijgen we nu het idee dat iedereen ons daar ‘kent’. We hoorden steeds: dit zijn de Nederlandse studenten! Erg leuk dus!

Zaterdag 10 mei hebben we meegedaan aan de ‘Neon run’. Dit is een soort festival waarbij je geschminkt met allemaal neon op je gezicht, kleren etc. 5 km. Gaat rennen in het kader van feesten en bewegen. Dit was bij Greenpoint (tijdens het WK. in 2010 waren hier de voetbalwedstrijden in het naastgelegen stadion, overigens wordt hier nu niets meer mee gedaan). We waren lichtelijk zenuwachtig. We dachten dat we na 1 km. al afgepeigd op de grond zouden liggen. Maar volgens mij waren we na 2 km. alweer bij de finish. Laten we het erop houden dat het gewoon 5 Afrikaanse kilometers zijn. Toen kon er gefeest worden! Wat een mooi gezicht met al dat neon en erg leuke dj’s en een groep uit Zuid-Afrika zelf (the Kiffness) hier kwamen we achter toen we hen een aantal dagen daarna op de radio hoorde met hun hit.

Op stage zingen we trouwens niet de gebruikelijke kinderliederen zoals: ‘op een grote paddenstoel’ of ‘vader Jacob’. Nee hier begint de staff nurse ineens met ‘HALLELUJAA’ en al die kinderen in koor ‘HEE HEE’. Of er wordt gezongen ‘Thank you Jezus’. Iets ander genre dus.
Ook gingen we laatst met 2 kinderennaar het ziekenhuis maar eerst moesten we ‘even’ medicijnen ophalen. Niet wetende dat dit in een township was. Erg veilig voelde ik me dus niet, maar erg mooi of leuk, ik kan er de goede woorden niet voor vinden, om het eens te zien. Komen we eindelijk na een vertraging van een half uur aan bij het ziekenhuis is de dokter op vakantie! Oh, er kan niet even gebeld worden? Nee, nieuwe afspraken maken dan maar. Toen weer wachten op ons vervoer en ging de chauffeur de terugweg nog even langs de winkel om zichzelf voor een lunch te voorzien. Kan allemaal hier.

Oja! Gisteren konden we mee naar een les over diabetes..erg interessant. Daar zaten we dan, och, de docente had vertraging en we konden allemaal weer terug naar de afdeling en over 3 kwartier weerkomen. Oké doen we dat. 10 uur gingen we weer terug en toen moesten we allemaal gaan staan. We moesten onze ogen sluiten zodat zij een gebed kon voordragen. Dit hadden we niet verwacht en ook hierbij had ik (net als Sandra en Renske) een brede grijns op onze gezichten. En doordat ik af en toe toch even ging spieken, zag ik dat niemand het door had, gelukkig maar haha.

Gisteravond nog even lekker wezen stappen met Renske. Op naar de nieuwe clubs en kroegen. We gingen naar Houtstreet en kwamen bij een rockers café terecht. Leuk om even wat te drinken maar niet echt onze muziek en mensen.
Toen naar club COCO (beetje jammer dat we ernaar op zoek waren maar er gewoon voor stonden) vol goede moed naar binnen, maar nee hoor, jullie mogen niet naar binnen, want jullie hebben slippers aan. Wij van alles uitleggen en weer over Nederland beginnen maar helaas, niets geholpen. Toen bedachten we, ach we gaan gewoon naar huis en trekken onze nette schoentjes aan. De taxichauffeur even ‘omgekocht’ voor maarliefst 30 rand extra (€2,10) zodat hij 5 minuten bleef wachten en hij ons weer naar COCO kon brengen. Maar ook dit was niet onze muziek, haha. Te veel ‘neger’muziek. Dus weer op naar onze oude vertrouwde club 31! Inclusief een mooi uitzicht.

Vandaag (zaterdag 17 mei) hebben we de wijnroute gedaan in Groot Constantia. We hebben dit weekend gelukkig mooi weer, dus de perfecte dag. Voor 40 rand (€2,80) kregen we een rondleiding door de wijnkelders en een proeverij. Helaas voor mij was het merendeel rode wijn maar ook deze heb ik uiteraard netjes geproefd. Gelieve had ik een leuk klein flesje meegenomen voor het thuisfront maar ze verkochten alleen de grote flessen. Sorry vader en moeder maar die kilo’s ga ik ergens anders voor gebruiken, Haha.

Deze week werken we weer 5 dagen en dan hebben Renske en ik heerlijk een week vakantie! Daarna hebben we nog maar 4 weken stage, deze ga ik bij Renske op de afdeling doen voor een groot gedeelte om zo wat meer te zien van het St. Joseph en wat andere ziektebeelden en andere zorg te leveren. Ik blijf wel naar de afdeling ‘Sunflower’ af en toe gaan zodat die kinderen (en collega’s) me blijven kennen als Karien hier straks komt en ik haar dat wil laten zien. Al denk ik niet dat ze ons snel zullen vergeten. Ik moet nummers uitwisselen met de staff nurse omdat ze contact wil houden en stappen met de andere studenten voordat we hier weg gaan, haha.

Even een momentje van ‘wat jammer dat ik nu niet in Neede ben’ want Karien vierde haar verjaardag gisteren. Gelukkig was ik er een beetje bij met de ontzettend leuke, charmante foto’s en teksten die ik toegestuurd kreeg! Fijn weer haha.

Liefs Iris